«Oι εξεγέρσεις δεν μπαίνουν στα μουσεία»

Ισως δεν υπάρχει γεγονός άλλο στην ελληνική ιστορία που να συκοφαντήθηκε τόσο πολύ και τόσο συστηματικά, από την εξέγερση του Νοέμβρη '73.

Από την απόλυτη σιωπή του αυτοεξόριστου στο Παρίσι Κωνσταντίνου Καραμανλή μέχρι την απαγόρευση της πορείας προς την αμερικανική πρεσβεία το 1980, επί Ράλλη, που σημαδεύτηκε από τη δολοφονία των Ιάκωβου Κουμή και Σταματίνας Κανελλοπούλου από τα πρώην στελέχη του ΛΑΟΣ -που έγιναν αργότερα υπουργοί της Νέας Δημοκρατίας και διακινούσαν συστηματικά fake news κατά των αγωνιστών- μέχρι τους φασίστες που μισούν ευθαρσώς την Αριστερά και τους αγώνες της.

Και μόνο το γεγονός ότι κάθε χρόνο δεκάδες χιλιάδες πορεύονται από την Πατησίων μέχρι την αμερικανική πρεσβεία είναι ενοχλητικό για όλους όσοι θέλουν τον λαό απλό θεατή στα παιχνίδια των ισχυρών, στους ιμπεριαλιστικούς πολέμους, στο κούρσεμα της χώρας από τις ελίτ.

Προσπάθησαν πολλοί και πολύ να κατεδαφίσουν την εξέγερση και όλα δείχνουν πως δεν τα κατάφεραν. Οχι μονάχα οι έρευνες κοινής γνώμης, αλλά η πραγματική ζωή -ακόμα και στα χρόνια της πανδημίας με τις δρακόντειες απαγορεύσεις, ο λαός βγήκε στον δρόμο στις 17 Νοέμβρη και διώκεται γι' αυτό

Κάθε χρόνο, παρά την ασφυκτική παρουσία της αστυνομίας, το άγριο ξύλο, τη βάναυση καταστολή, τις προβοκάτσιες και τις ασφαλίτικες μεθοδεύσεις, ο κόσμος δίνει το «παρών» ασταμάτητα επί 5 δεκαετίες.

Οχι μονάχα δεν μπήκε στο μουσείο, αλλά το Πολυτεχνείο -η αντίληψη, η στάση ζωής, οι αξίες και τα προτάγματα που είχαν εκείνοι οι νέοι άνθρωποι που έβαλαν τα στήθια τους μπροστά στα τανκς της Χούντας- είναι ολοζώντανο. Και πάντα απειλητικό, αφού δείχνει τον δρόμο της αντίστασης, του αγώνα, της εξέγερσης

Τι είναι αυτό που προκαλεί από αμηχανία -το λιγότερο- μέχρι οργή; Θα μπορούσε να συνοψιστεί στο σύνθημα που κάθε χρόνο δονεί την Αθήνα: «οι εξεγέρσεις δεν μπαίνουν στα μουσεία, εμπρός για της γενιάς μας τα Πολυτεχνεία». Ο τριήμερος ξεσηκωμός των φοιτητών και των εργαζομένων τον Νοέμβρη του '73, παρά τα 50 χρόνια που πέρασαν, δεν έγινε μουσειακό γεγονός, δεν μπήκε στα αρχεία σαν κάτι μακρινό, αλλά παραμένει ολοζώντανος και φοβερός -με κάθε έννοια της λέξης- ακόμα και σήμερα.

efsyn.gr